Het magazine International Piano kenschetste de Engelse pianist Sam Armstrong als een ‘major new talent’. Hij trad op in onder meer het Amsterdams Concertgebouw, Weill Recital Hall, onderdeel van Carnegy Hall in New York en de Wigmore Hall in Londen. Als gepassioneerde musicus in kamermuziek werkte hij op tal van festivals samen met gerenommeerde musici onder wie cellisten Ralph Kirshbaum en Hannah Roberts, fluitist William Bennett en violiste Ju-Young Baek. Hij is een veelgevraagde partner in het liedrepertoire.
Portret van de kleurrijke singer-songwriter Blaze Foley, een sleutelfiguur in de Texas Outlaw muziekbeweging van de jaren 70 en 80. Hij overleed op 39-jarige leeftijd als onbekende muzikant, maar niet zonder country-artiesten als Willie Nelson en Merle Haggard te hebben geïnspireerd.
Hij wil geen ster worden, zegt de muzikant in de film. Wel een legende. Het verschil? “Legendes staan ergens voor.”
Een ster werd de in 1989 op gewelddadige wijze omgekomen countryzanger en gitarist Blaze Foley nooit, en legendarisch was de balsturige Texaan hooguit in kleine kring. Een verklaring mag worden gezocht in z’n onverschilligheid, de hang naar alcohol en cocaïne. Maar toch ook gewoon pech: originele opnamen van Foley’s studioalbums raakten consequent zoek.
Drama van Ethan Hawke, Verenigde Staten 2018, 129 min.
Een sprookjeshuwelijk in Theater Het Lichtruim. Of er bij koninklijke huwelijken altijd sprake is van liefde op het eerste gezicht is een vraag die zich moeilijk laat beantwoorden. Feit is dat wij, gewone stervelingen, maar al te graag in sprookjes geloven. En gelukkig deed Gioacchino Rossini dat ook. Het Assepoesterverhaal inspireerde hem tot het componeren van La Cenerentola, de sprankelende opera waarmee Theater Het Lichtruim op zaterdag 7 september het nieuwe seizoen zal openen!
De voorstelling is voorzien van boventiteling.
Na het met een Oscar bekroonde Ida (2013) levert regisseur Pawlikowski wederom een tragische Poolse geschiedenis in stijlvol zwart-wit. Een liefdesverhaal nu, losjes gebaseerd op de relatie van zijn ouders en gesitueerd in de jaren vijftig. De titel verwijst naar de koude oorlog. De beperkingen die de koude oorlog met zich meebracht, spelen in deze film dan ook een belangrijk rol.
Muzikant Wiktor (Kot), leider van een folkloregroep, ontdekt de vrijgevochten zangeres Zula (Kulig) en valt als een blok voor haar. Zo begint een langdurige romance die zal worden getart door verhitte emoties, politieke verwikkelingen en het lot. Pawlikowski vertelt fragmentarisch, en daarmee ook wat afstandelijk, maar de oogstrelende beelden, authentieke muziek en sublieme hoofdrolspelers raken alsnog het hart.
Drama van Pawel Pawlikowski, Polen 2018, 88 min.
In zijn nieuwe soloprogramma SMOKY STRINGS maakt gitaarvirtuoos Harry Sacksioni een verrassende keuze uit zijn inmiddels enorme catalogus.
Op vijf verschillende gitaren speelt hij composities die schuren tegen de (fingerstyle) blues, een groot funky gehalte hebben of op een andere manier de snaren van zijn gitaren doen smeulen. Omdat zijn inspiratie om te schrijven nooit lijkt te stoppen zullen ook zijn nieuwste composities onderdeel uitmaken van dit programma.
Sacksioni’s technisch vermogen om ‘een hele band uit zijn gitaar te toveren’, gemixt met zijn ontwapenende en humoristische verteltrant, maken van zijn optredens een overrompelende en persoonlijke gebeurtenis.
Niet voor niets is hij Edison winnaar, Ridder in de Orde van Oranje Nassau en onlangs voor het achtste jaar op rij uitgeroepen tot de Beste Akoestische Gitarist van de Benelux!
In 2002 werd Arjan Erkel ontvoerd door rebellen uit Dagestan. Ze hielden hem twintig maanden vast in een hok van twee bij anderhalve meter.
In Vrijheid van denken en doen vertelt Erkel hoe het was om daar te zitten. Hij vertelt over de angst en over zijn overlevingsinstinct. Maar ook over de sekslessen die hij zijn ontvoerders gaf, en hoe hij bokswedstrijden met hen hield. Mede dankzij zingen en neuriën wist hij zijn hoofd erbij te houden, en ‘Oerend Hard’ van Normaal was een veelvoorkomend nummer.
Hierom wordt hij vergezeld door Normaal-gitarist Jan Wilm Tolkamp.
Bijzonder documentairetheater met een inspirerend verhaal dat je bij de keel grijpt en voorlopig niet meer loslaat.
Een heldenverhaal, maar visueel gezien een virtuoze animatiefilm naar het gelijknamige boek van de populaire Poolse journalist Ryszard Kapuściński die in 1975 de onafhankelijkheidsstrijd verslaat in Angola. Op een magisch-realistische manier wordt getoond hoe Angola letterlijk uit elkaar valt. Toegevoegde interviews met nog levende hoofdrolspelers van toen tonen hoe recent deze geschiedenis is. Kapuściński was in tegenstelling tot de meeste oorlogscorrespondenten niet macho, maar bang en begaan met degenen over wie hij schrijft.
Bekroond met een European Film Award.
Met introductie vooraf.
Animatie van Raoul de la Fuente/Damian Nenow, Polen/Spanje 2018, 85’
Pianist, historicus en slavist Sara Crombach studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag bij de Russische meesterpianist Naum Grubert.
Tijdens en na haar studie volgde zij masterclasses bij onder andere het Kodály Kwartet, Boris Berman, Sergej Dorensky en Maria João Pires. Naast solist is Sara Crombach een veelgevraagde kamermuziekpartner.
Dit is een vertelconcert en heet De Oriënt Express. Het wordt omlijst door poëzie uit onder meer Turkije, vertaald uiteraard, door Sara Crombach op innemende wijze voorgedragen.
Het twaalfjarige schoffie Zain wordt in de straten van Beiroet opgepakt door de politie en klaagt tijdens de rechtszaak zijn ouders aan, omdat die zouden hebben verzaakt bij de opvoeding. In flashbacks krijgen we te zien dat de zaak van Zain een stuk sterker is dan je aanvankelijk zou vermoeden. Intelligent en mooi ingehouden portret van de zware strijd die in de achterbuurten van Libanon geleverd moet worden om te overleven. Niet alleen door Zain, maar ook door de illegale Ethiopische Rahil en óók door Zains ouders.
Regisseur Labaki geeft de onderklasse in Beiroet een gezicht. Zij probeert een getrouw beeld te geven van het leven van de onzichtbare paupers, de arbeidsimmigranten zonder papieren, de armen zonder scholing, de vluchtelingen zonder status. Een felle aanklacht – niet zozeer tegen ouders als die van Zain, die niet in staat zijn hun kinderen een goed leven te bezorgen, maar tegen een sociaal systeem dat niets doet om de meest machteloze burgers op te vangen.
Drama van Nadine Labaki, Libanon/Fr./VS 2018, 120 min.
De Griekse pianist Vassilis Varvaresos was in 1998 de jongste winnaar ooit van Young Concert Artists, New York. Vervolgens vielen hem diverse internationale prijzen ten deel. Als solist bij diverse orkesten gaf Varvaresos solorecitals in Salle Gaveau in Parijs, Tonhalle in Zürich en in de Wiener Musikverein. Varvaresos en violist Noé Inui zijn een vast duo en toeren regelmatig door Europa, Japan en de VS. Met cellist Benedict Kloeckner vormt dit duo het gerenommeerde Trio Bell’Art.
Het programma omvat louter werken van Beethoven.